Udzielenie przerwy w wykonaniu kary
O przerwę w wykonywaniu kary może ubiegać się skazany, którego kara faktycznie jest wykonywana. Aby sąd udzielił nań pozwolenia musi zaistnieć któraś z dwóch typów przesłanek, mianowicie przesłanka obligatoryjna lub fakultatywna.
Do przesłanek obligatoryjnych, czyli takich, których wystąpienie powoduje, że sąd musi udzielić skazanemu przerwy zaliczamy, chorobę psychiczną skazanego, którą musi stwierdzić co najmniej dwóch biegłych psychiatrów. Zaliczamy doń również inne ciężkie choroby skazanego, uniemożliwiające mu odbywanie kary pozbawienia wolności, chodzi tutaj o choroby, które wykluczają umieszczenie go w zakładzie karnym ze względu na zagrożenie dla jego życia czy zdrowia. Do przesłanek fakultatywnych, czyli takich, które nie muszą być dla sądu podstawą do udzielenia przerwy w wykonywaniu kary i zależą od tego, co uzna on za stosowane, zaliczamy natomiast względy zdrowotne, na przykład zabieg medyczny. Ponadto względy rodzinne, związane z ciężką sytuacją najbliższych skazanego, w której jego obecność w jakiś sposób może pomóc. Do czynników fakultatywnych zaliczamy także względy osobiste, na przykład, resocjalizacyjne, a zatem przekonanie, że skazany wykorzysta przerwę zgodnie z jej celem. O ewentualnym udzieleniu przerwy w wykonywaniu kary decyduje są penitencjarny, w okręgu którego przebywa skazany, czyli sąd okręgowy.
Przerwa w wykonywaniu kary może zostać udzielona kilka razy, jednakże łączny czas jej trwania nie może przekroczyć roku. Wyjątkiem jest jej udzielanie w stosunku do kobiety ciężarnej lub w okresie trzech lat od urodzenia dziecka i sprawowania nad nim opieki. Wtedy to okres przerwy może trwać dłużej niż rok.
Udzielając skazanemu przerwy w odbywaniu kary sąd może postawić kilka warunków, na przykład, obowiązek stałego kontaktu z sądowym kuratorem, niezmienianie bez jego zgody miejsca pobytu czy meldowanie się we wskazanej jednostce Policji. Sąd może także odwołać przerwę wykonywaniu kary na podstawie wydanego przez siebie postanowienia. Dzieje się tak na przykład, kiedy ustała przyczyna, dla której jej udzielono bądź też wtedy, gdy skazany nie korzystał z przerwy w celu, w jakim została mu ona udzielona lub też w sytuacji, kiedy skazany nie wykonywał w jej czasie obowiązków nałożonych na niego przez sąd.
